غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)

دستم نمی رسد به بلندای چیدنت                     باید بسنده کرد به رویای دیدنت    یوسف ترین عزیز جهان هم که باشی ام           در سینه آتشی است به داغ خریدنت   من جلد بام خانه ی خود مانده ام و تو                هفت آسمان کم است برای پریدنت   ترسم رها کنم نفسم را و ناگهان                      پیراهنی نباشد و شوق دریدنت   در دامن دلم چو ترنجی نشسته ای                   شیرین ترین توهم دستم، بریدنت   رویای کال سیبی و هرچند در خیال                  یک عمر، منتظر به امید رسیدنت   بالاتر از نگاه منی! آه! ماه من!                      دستم نمی رسد به بلندای چیدنت     دلانه:      پاییز بی باران   خود " تو"یی   درست وقتی که نمی آیی     خاص نوشت: "زنک"جواب یاوه گویی و خیال پردازیات در "ادامه مطلب"هست بخون و لطفا برای ابد ازینجا رفع شر کن. رمزش اسم خودته   غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...

این برگ‌های زرد  به خاطر پاییز نیست               که از شاخه می‌افتند  قرار است تو از این کوچه بگذری          و آن‌ها                  پیشی می‌گیرند از یکدیگر                            برای فرش کردن مسیرت.. حدیث شیدایی   نامه ای که نوشته ای             هرگز نگرانم نمی کند   گفته ای بعد از این دوستم نخواهی داشت                 اما، نامه ات چرا اینقدر طولانی است؟                         تمیز نوشته ای، ...                              پشت و رو و دوازده برگ! این خودش یک کتاب کوچک است هیچ کس برای خداحافظی                نامه ای چنین مفصل نمی ن غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...